'Het geloof' in welke vorm dan ook, was en is voor hele bevolkingsgroepen een middel om te overleven in een wereld waarmee je je liever niet identificeert, laat staan jezelf als medecreator ervan ziet. Het geloof is dan als een zekere vlucht uit de werkelijkheid van alledag, dat op plaatsen waar hetzij materiële armoede heerst of geestelijke deprivatie de boventoon voert, met graagte wordt 'aangehangen'. Terwijl tegelijkertijd juist datzelfde geloof, leidt tot stagnatie 'voor ieder persoon om zijn leven in de grootst mogelijke vrijheid uit te bouwen.' (Bekaert)
De vraag is of je met het maken van een nieuw gebouw voor religie ook meteen een nieuw instituut creëert, met alle gevaar van institutionalisering en dogmatiek van dien.
Ik kies ervoor om het gebouw niet uitdrukking of symbool te laten zijn van een enkele vorm van religie. Wat eigenlijk meer van belang is, is dat het gebouw ruimte biedt aan mensen die anders denken, waarnemen, op een andere manier leven of aan religie vorm geven. Dat hoeft niet te gebeuren door de ene religieuze groep te scheiden van de andere, door ieder zijn eigen gebouw of territorium te geven.