Het vormconcept

De criteria bieden toetsmomenten tijdens het ontwerpproces, zodat met de architectuur een synthese tot stand kan komen in de situering in het landschap, het programma, de materialisering, de constructie, de lichttoetreding, de routing, en de oriëntatie op de windrichtingen.

De vorm van het gebouw is ontstaan uit het landschap en representeert de historie van het landgoed vanaf de ijstijd. De messcherpe snedes zijn een herinnering aan de techniek, het menselijke aspect van het bewerken van het landschap.

De twee gekromde volumes omgeven een met hout bedekte binnenplaats, die geen bestemming heeft. Een paradoxale leegte. Aan de oostzijde is de strook opgetild zodat een buitenkamer ontstaat met een wijds uitzicht op het oosten. De omliggende bebouwing fungeert als wand.

Voorts is de traditioneel strenge geometrie voor religieuze gebouwen gekneed, versoepeld en soms verbroken, zodat de oriëntatie in de ruimte beweeglijk blijft. De gekromde volumes brengen een onvoorspelbaarheid teweeg. Je kunt aan het begin van de gang niet zien hoe die er aan het einde uitziet. De krommingen, delen van cirkels, maken dat het centrum van het gebouw buiten het gebouw ligt.

Het gebonden zijn aan de zwaartekracht enerzijds, gematerialiseerd in het beton, het overstijgen van de zwaartekracht in de materialisering van het dak dat zowel in vorm als materiaal (koper) licht en speels is. In het tussengebied, hout, glas en staal. Het streven is om de diverse materialen zo puur mogelijk in te zetten, dus ze als materiaal in hun karakteristieken tonen.