De locatie

Gezocht is naar een locatie buiten de directe woonomgeving. Voor de hand lag toen het landgoed dat ik goed ken op de stuwwal bij Nijmegen in het grensgebied met Duitsland. Wat opvalt is hoe het landschap en de geschiedenis in elkaar gevlochten zijn. De door de gletsjers neergelegde stuwwal vormde een barriëre voor culturen, die van de Germanen in het noorden, en de op expansie gerichte Romeinen in het zuiden.

De Romeinen lieten er hun sporen na, niet alleen teruggevonden in het beeld van hun oorlogsgod Mars, de personificatie van de strijd, maar als voorlopers van latere conflicten die met geweld werden uitgevochten. De wapens van de strijd waren er steeds in vol ornaat aanwezig. Het bestaan in het landgebied ten zuidwesten van de stuwwal was steeds een krachtmeting met het water. Overstromingen van de rivieren zijn ook nu nog actueel. De verhoging van de stuwwal maakte het gebied tot een voor natuurgeweld veilig oord. Het landgoed werd een terrein van genot en plezier, 'eene heerlijkheid'.

Ruimtelijk is het een plaats waar je ongestoord al je zintuigen open kunt zetten.

Er is een halfverharde toegangsweg, die eindigt in een lusvorm en opent naar een weiland van zo'n zeven hectare. Deze open plek wordt omgeven door een brede bosrand. Het weiland ligt aan de oosthelling van de stuwwal. Het hoogteverschil maakt dat er een wijds uitzicht bestaat over de bosrand heen, op het lager gelegen licht glooiende landschap en het voormalige gletscherbekken. In het weiland bevindt zich een dalletje dat zich voortzet in de boszoom.

In termen van 'genius loci' zou het een gebied met lading genoemd kunnen worden, waarin gewelddadige confrontaties plaatsvonden. Voor een meditatiecentrum zou het een uitstekend oord zijn. Nergens en nooit wordt er zo veel gemediteerd als in tijden en op plaatsen van oorlog, angst, bedreiging en gevaar. Als grenzen en barriëres overschreden worden, en als elke minuut van overleven telt.